Dinki Di Dutchies

Aangezien er toch geen klus voor mij is tot er varnish is, besluit ik uit te slapen. Het heeft natuurlijk geen zin om om 06.00 aan het ontbijt te zitten en daarna uit mijn neus te moeten gaan eten. Heerlijk om me nog even om te draaien als Nick om 05.45 uit bed stapt.

Ik sta om 08.30 op en speel daarna wat met Charli tot de smoko. Nick kan wel wat hulp gebruiken met een muur in de woonkamer, dus na de woonkamer doen we dat samen. We hangen sheets op aan de muur, die eerst netjes afgemeten worden. We blijken niet het allerbeste team ;) en het roept nogal wat spanning op, ik geloof niet dat we heel goed kunnen samenwerken (we hebben allebei altijd gelijk, dat is best lastig).

Ondertussen luisteren we naar 'the Country Channel', want surprise surprise, Jim is ook een country fan. Dacht ik eindelijk even rust te hebben van Johnny Cash en Toby Keith..

Na de lunch mail ik het thuisfront (zo lekker om weer even iets van thuis te lezen!) en valt Nick in slaap op de veranda, terwijl ik wat foto's schiet. De omgeving is prachtig en levert natuurlijk geweldige foto's op! Aangezien ik na mijn uitslaapavontuur toch niet moe ben, doe ik ook maar meteen de was (in het washok hangt een trekpopje met de tekst: 'mum hangs out here'). En dan verander ik stiekem nog even het country channel naar een andere zender, hoef ik er tenminste niet ook nog de hele middag naar te luisteren.

Na de middagpauze maken we de muur af, maar dat blijkt lastig, omdat alles een beetje op begint te raken. Schroeven bijvoorbeeld... Gelukkig komen Dale's ouders bijna terug uit de stad, met een voorraad spullen als het goed is.

Als het werk erop zit spelen we nog wat verstoppertje met Charli (ze kijken ons vreemd aan bij onze 'buut vrij' acties, die kennen ze hier niet) en ren ik als een malle rond met haar op de trampoline. Normaal springt ze vooral netjes in het midden of rent ze een rondje, maar nu durft ze eindelijk wat hoger te springen. We leren haar ook op haar kont te vallen. Als ze dat later doet, vraagt Dale: 'Who did you learn that from!' Ik geloof niet dat ze er heel blij mee is ;).

Die nacht slaap ik weer heel slecht. Ik zit nog steeds niet goed in mijn vel en het slapen in een schuur gaat me ook niet zo gemakkelijk af, wat ervoor zorgt dat ik maar een uur of 3 slaap. Als om 05.30 de wekker weer gaat, blijf ik liggen. Ik ga als ik wakker ben nog wel even kijken in het huis of ik ergens mee kan helpen. Nick is aan het plamuren, wat best een leuk klusje is, dus ik vraag of ik hem mag helpen. Hij heeft gelukkig ook nog wat anders te doen, dus ik kan zijn klusje mooi overnemen.

Tijdens de smoko hebben we het over Nick's hondje rakker en we proberen uit te leggen wat het betekent. Ik kom niet op het Engelse woord wat ik wil gebruiken en vraag dus aan Nick in het Nederlandse de vertaling. Waarop Nick antwoord: 'Speak English'. 'Ja dat kan ik dus niet, anders zou ik het niet vragen!' 'They can't understand you, speak English'. Mijn binnenste ontploft. Ik kan er niks aan doen en schiet weer in een enorme huilbui. Dat Jim zo tegen me doet is 1 ding, maar ik kan het er niet bij hebben als Nick ook zo gaat doen.

Ik loop snel van de tafel weg en naar de schuur, ik weet niet wat ik anders moet doen. Ik kan niet stoppen met huilen, alles van de afgelopen dagen komt eruit. Ik wil weg, weg, weg!

Dale zegt Nick snel dat ie achter me aan moet komen en me een knuffel moet geven, en dat ik daarna moet terugkomen aan de tafel zodat zij me ook een knuffel kan geven. Dat doet ie dan ook maar ;). Als we zo in de schuur staan horen we ineens het geluid van een helikopter!

Die blijkt te komen bijtanken. Het is een helikopter van het bedrijf dat Paddys inhuurt als ze het vee bij elkaar gaan drijven. Buiten het seizoen om worden de helikopters naar verschillende plekken gevlogen en moeten ze tussendoor bijtanken. Als de helikopter op de grond staat en is bijgetankt, vraagt Jim aan de piloot of Nick een rondje mee mag vliegen.

Nick kijkt mij aan: 'Wil jij gaan?' 'Ja, maar jij wil ook, ga jij maar!' 'Nee joh, ga jij maar, jij verdient het ook!' Dat laat ik me natuurlijk niet nog een keer zeggen en snel snap ik in de heli. Wow, wow, wow, zit ik zomaar in een helikopter! We vliegen een rondje over Paddys en over het land, wat er van boven heel anders, bergachtig, uit ziet. Het is geweldig!! Ik had gedacht dat ik het eng zou vinden, omdat er geen deuren in zitten, maar dat is helemaal niet zo gelukkig.

Na ong. twee minuten zet ie de helikopter weer aan de grond, wat vet! Ik ben helemaal in extase! De piloot zegt gelukkig dat ie vanmiddag nog terug komt om bij te tanken met een andere heli en als hij tijd heeft, neemt hij 'the other bloke' ook nog mee. Ik hoop het zo, dat het voor Nick ook nog lukt!

Daarna is er gelukkig weer eens een klusje voor me, ik mag het gras maaien rond James' en Sharon's huis. Nick is jaloers, want die had ook wel op die megamachine willen zitten ;). Jim rijdt hem uit de schuur en geeft me al rijdend instructies, maar hij gaat veel te snel. Ik moet iets met een stuk of 6 hendels en ik moet iets leegmaken..? Voor ik het kan vragen is ie al weer weg. Shit...

Nou ja, ik weet in ieder geval hoe hij vooruit moet en hoe de maaiers aan moeten, dus moet lukken. Ik begin heel netjes banen te maken, maar op een gegeven moment moet ik eigenlijk een stukje achteruit. Ok, iets met een geel knopje en een hendel, en dan... BOEM!! De grasmaaier geeft een enorme knal en doet niks meer. Lichte paniek, ik zal hem toch niet gesloopt hebben?!

Dale komt uit het huis kijken wat er is en probeert hem te herstarten, maar het lukt haar niet. 'Can you walk up to our house and ask Jim to help?' Zucht... ik heb helemaal geen zin om dit aan Jim te vragen, maar ik heb ook geen keus.

Hij weet hem gelukkig weer te starten, blijkbaar als je te snel omschakelt, 'backfired' the grasmaaier. Ok, ik zal het niet meer doen! Ik besluit dat het makkelijker is om alleen maar rechtdoor te gaan.

Dat houd ik een tijdje vol en dan ga ik naar de zijkant van het huis, om de zakken die al het gras opvangen leeg te maken. Als ik dat heb gedaan en de motor weer wil starten, lukt het me weer niet. Aaarrgghh, ik word gek. Dale...?

Dale komt erbij en weet hem nu gelukkig aan te krijgen. De hendel voor de grasmaaier moet blijkbaar eerst helemaal op 'uit' staan. Waarschijnlijk heeft Jim me dat in zijn 0.35 seconde durende uitleg wel verteld, maar is het me niet bijgebleven.

Ik kan in ieder geval weer verder en begin er behoorlijk lol in te krijgen, beetje rondcrossen op zo'n ding! Als Nick even komt kijken wil ie uiteraard ook een rondje. Ik verbrand ondertussen als een malle, want het is stikheet en ik heb een shirtje met korte mouwen aan, dus tussendoor zorg ik ook maar ff dat ik me insmeer. Veel te laat natuurlijk ;).

Als de mannen terugkomen voor de lunch kijk ik trots naar mijn werk. 'Ziet er mooi uit', zegt Nick, 'hoewel je wel een beetje dronken lijkt'. Haha, dat klopt wel een beetje, want ik kreeg er zoveel lol in dat ik eigenlijk niet meer op rechte banen heb gelet. Rondje hier, rondje daar, extra inspectierondje nog maar? Ach, het gras is weer mooi kort en ik vind het een pracht. Dale is ook vol lof, hoewel ze dat geloof ik meer doet, omdat ze wel door heeft dat ik wel wat lof kan gebruiken op dit moment ;).

Na de lunch besluiten we Alvin and the Chipmunks nu eens 'goed' te bekijken. Omdat Charli ze altijd aan heeft staan en wij af en toe in en uit lopen, heeft iedereen stukjes gezien, maar niet de hele film. Dus beginnen we met het eerste deel, dan kunnen we net zo goed de tweede ook kijken en tsja, dan mag drie ook niet ontbreken!

Terwijl we drie aan het kijken zijn, horen we de helikopter terug komen en stormen naar buiten. Nick mag mee!! Jeej!! Hij vindt het uiteraard ook super vet. Kunnen we allebei weer van de bucket list afstrepen.. :)

's Avonds komen James en Sharon weer thuis. Die hebben in het donker gereden, maar de score valt mee, zes dode wallabies. James is zichtbaar blij om weer op zijn vertrouwde plekje te zijn :).

De volgende dag is zaterdag en komen Brad, Loretta en de kids langs voor een lunch. Mooi, dat betekent een vrije dag!! :) We slapen heerlijk uit tot 08.30 en ons ontbijt bestaat uit de smoko om 10.00 (fijn dat ze dat ook op vrije dagen doen! ;)). Na de smoko bel ik Loretta om te vragen of ze mijn oplader voor de laptop mee kunnen nemen uit de auto, want die ben ik vergeten. Ik voel me daardoor nogal verloren, want dat betekent dat ik niet kan schrijven :). 'Do you know where it is?' vraagt Nick me tijdens de smoko. 'Of course, in the yellow bag in the back'. 'I couldn't find a thing in that car'. 'Well.. my stuff is a bit more organized than yours'.

Na een half uurtje belt Loretta weer: 'Sorry, Brad can't find your charger in that yellow bag'. 'Really? Oh sorry.. then I don't know where it is!' En Nick natuurlijk meteen: 'I thought that you were sooo organized?' Shit... ik weet echt niet waar ie is, balen, want ik keek er naar uit weer te kunnen schrijven!

Om 11.00 komen Loretta, Brad en de kids aan. Brad verschaft zich met de mannen in de schuur, om een handje te helpen met het onderhouden van de auto's en motoren, terwijl Loretta, Dale en Sharon zich op de veranda aan tafel settelen. Daar hebben we de Katwijkse verjaardag weer, denk ik.

Ik hang nog even wat rond bij de mannen en krijg goed nieuws van Brad, hij heeft mijn oplader toch gevonden! 'Where was it?' 'Underneath a heap of junk under that yellow bag' zegt ie lachend. Oooooh, ik ben zoooo blij!!

Jim en Dale showen trots de vooruitgang in het huis en daarna is het tijd voor bier en lunch (rarara, wat eten wij? hmhm, steak en ribs! haha) en na de lunch gaan we over op thee en koekjes. De gesprekken gaan (uiteraard) vooral over regen.. en vissen. Brad is natuurlijk niet voor niks over gekomen, nadat Jim hem vertelde over die enorme barra's in de dam, wist ie niet hoe snel hij naar Paddys moest komen.

Het is 's middags echter veel te heet om te gaan vissen, dus we gaan pas om 17.30. Ingesmeerd met een dikke laag zonnebrandcreme en insect repellant, vertrekken we met de hele crew richting de dam. Het blijkt weer een goede dag, iedereen vangt wel iets. Loretta en Dale kunnen niet heel lang blijven, want Toby begint te sputteren. Corey, Brad's zoontje van 3, blijft achter. Hij blijkt nogal ongeduldig en staat op repeat haha. 'Daddy, can you catch me a fish? .. Daddy, can you catch me a barra? .. Daddy, can you catch me a fish?.. Can you catch me a fish daddy?!'

'Think about this guys, when you're thinking about having kids..' zegt Brad met een knipoog. De mannen zijn ze galant om Corey wat vissen te laten binnen halen die zij vangen. Als Nick hem er een geeft en Corey hem binnen haalt, heeft Brad hem nog niet terug in het water gegooid of Corey begint al: 'Can you catch me a bigger one daddy?' Haha. Als we nog een keer uitgooien heeft hij als enige beet, aan zijn kinderhengeltje! We zijn bang dat de hengel knapt, maar gelukkig houdt ie het :). Uiteindelijk vertrekken ze pas om een uur of 20.00, na een gezellige dag!

We hebben met Jim afgesproken de volgende dag maar om 06.00 te beginnen, in plaats van 05.45.. Ze voelen de biertjes. De terugkomst van Dale's ouders betekent een nieuwe ontbijtritueel, want hoewel we om 06.00 aan tafel zitten met ons bakkie en toastje, beginnen we pas rond half 8 met klussen. Aangezien er weer varnish is, kan ik weer aan de slag onder de carport.

Na de lunch vraagt James Nick mee op een 'lick run': hij gaat dan met de auto een aantal weides langs om de koeien extra mineralen bij te voeden. Het heeft nl. veel te weinig geregend de afgelopen tijd en daardoor heeft het gras niet genoeg voedingswaarden. Gelukkig mag ik ook mee, eindelijk wat meer zien van het land om het huis heen!

James blijkt een hele goede tourguide en legt ons vanalles uit over hoe zo'n station in z'n werk gaat. We checken verschillende 'bores', diepe waterputten in de grond, nodig om het vee van water te kunnen voorzien. Het boren van zo'n bore kost 6000 AUD, op hoop van zegen, omdat ze nooit weten of er ook echt water naar boven komt. Veel van de bores werken nu op zonnepanelen en als de zon vol schijnt pompen ze zo'n 8000 liter per uur. Wow. Bij de eerste bore waar we langs komen staan een aantal paarden. 'They're retired horses, did that job and now live around here'. Tof :).

We rijden een heuvel/berg omhoog, waar James ons het uitzicht laat zien. 'So James, where are the boundries of your land?' 'Behind the horizon'. No way, dat is echt bizar!! Hij bezit gewoon 800 km2 aan land....800 km2! Mooi ook, want als hij van de weg af gaat om een bore of vee te checken, rijdt hij ook gewoon bomen omver. Maakt niet uit he, op je eigen land ;).

Hij vertelt ons dat hij een bore wil slaan op de plek waar we nu staan en een pijpleiding naar het huis wil leggen... van 4 km! 'Uhm James.. I don't think we'll be able to finish that in the 2 weeks that we're here'.

Nick en ik zijn helemaal onder de indruk en voelen ons echt 'in de outback', maar James vindt dat het niet zo heel erg outback is. Want, toen hij hier kwam wonen was er geen stroom en zeker geen telefoonbereik. We kunnen ons er maar weinig bij voorstellen!

Het is echt heel interessant om alles zo uitgelegd te krijgen, hoewel we allebei moeite hebben om James te verstaan. Soms roepen we maar ja, maar dan kijkt ie ons raar aan en maken we er maar een vragende nee van. Volgens mij vindt ie het wel grappig.

We zijn pas om 17.00 terug, maar we helpen nog even in het huis. De temperatuur is zowaar aangenaam vandaag, dus we pakken onze kampeerstoeltjes erbij en doen een wijntje bij 'onze schuur' voor het eten. Aangezien Dale en James nu ingetrokken zijn bij Dale's ouders, eten we bij hen op de veranda en dan is het alweer tijd voor bed, moe!

Als we de volgende ochtend om 06.00 weer klaar zijn voor duty, blijkt Jim nergens te bekennen.. We lummelen een beetje rond: 'Als ie niet komt ga ik weer slapen hoor!' Na tien minuten duikt Nick in z'n werkkleding weer terug in bed: 'Maak me maar wakker als Jim er is'. Een kwartiertje later blijkt ie toch ook maar z'n bed uitgekomen.

Het ontbijt duurt weer tot 07.30 en ik vraag me af waarom we uberhaupt nog zo vroeg opstaan, maar ik zeg er maar niks over. Tijdens het ontbijt lezen Nick en ik in een horse magazine, helemaal gericht op paarden fokken en rodeos' e.d. Vooral de advertenties over het fokken zijn nogal grappig, met teksten als: 'Who's your daddy?!' en 'Chilled seamen'. We stellen ons er zo bij voor dat dat 'relaxed seamen is... laidback seamen'. Jim hoort ons gesprek en moet hard lachen: 'Well that would be a nice name for a horse!' Aangezien ze drie veulentjes verwachten hoop ik stiekem dat hij er eentje ook echt zo gaat noemen, lijkt me hilarisch.

's Ochtends varnish ik en doe wat andere klusjes en na de lunch mogen we weer met James mee, jeej! We mogen nu mee naar een van de achterste weides, ongeveer een uur rijden. Het landschap is prachtig en we moeten door verschillende creeks heen. Het water staat overigens bar laag... Ze hebben echt regen nodig! Vooral omdat het vorig jaar ook niet heeft geregend.. Twee jaar geleden heeft de regering besloten dat er geen life export meer mag zijn naar Indonesie, vanwege 'dierenmishandeling'. Volgens James zijn er heel andere, politieke, redenen die daar achter zit.

Doordat ze de koeien niet meer mogen exporteren hebben ze ze een jaar langer moeten houden, in de hoop dat het dit jaar wel zou kunnen. Maar, vanwege de droogte verliezen de koeien veel gewicht en zijn ze dus minder waard. Iedereen zit met ditzelfde probleem en dus worden er nu veel koeien aan de 'meatworks' verkocht, waardoor de prijs enorm zakt. Paddys heeft het moeilijk!

We willen alle de hele tijd een echte hardcore 4x4 track rijden en deze tour voldoet wel ;). Onderweg laat James ons een .22 kaliber proberen op een boom. Best spannend, zo'n ding in m'n handen! We proberen het daarna op een termietenheuvel. Nick mist behoorlijk en baalt enorm.. Als hij dat laat weten, zegt James: 'You'll get bigger dissapointments in life than that boy'. Wijze man die James :).

Onderweg leren we ook nog wat Australian slang, 'een echte' is 'fairdingum' of 'dinkiy di'.. 'So we are dinki di dutchies then!'

Terug bij het huis kan ik eindelijk weer eens aan mijn blog werken, lekker! Na het eten mail ik nog even met thuis en dan gaan we alweer naar bed! Morgen weer een dag op de station.