Happily homeless

De dagen glijden zo´n beetje voorbij in Manly. Zondag doen we wat boodschapjes en gaan daarna naar strand. Het is echt heel warm en we hebben alleen een factor 20 sunscreen meegenomen van huis, wat betekent dat we ons om de 20 minuten ongeveer opnieuw moeten insmeren. Bas en Nick gaan snorkelen en spotten twee haaien! Helaas heb ik mijn lenzen niet ingedaan.. Ik doe nog wel een poging om te snorkelen en wat te zien, maar ik zie alleen een beetje blurry zeewier en dat is toch niet zo heel indrukwekkend moet ik zeggen. Het water is trouwens heeeeeeeeel koud!

Vanavond is de grote rugby finale, die om 19.00 begint en we hebben gehoord dat we goed op tijd in de kroeg moeten zijn, omdat de kroegen vol stromen. We gaan met een hele groep uit het hostel, maar als Bas, Nick, Jolien (meisje uit het hostel) en ik binnen lopen, zijn we de rest al kwijt. Ach... pech. Later blijkt dat zij niet meer binnen kwamen omdat het vol was haha.

Als de wedstrijd begint blijkt al snel dat we er eigenlijk gewoon helemaal niks van snappen.. andere regels hier. Ik stel aan Bas en Nick voor om een man achter ons te vragen naar de regels, maar volgens hen heeft die vent daar nu helemaal geen zin in. ´In jullie misschien niet, maar ik ben een meisje´. Hij legt me wat van de basisregels uit en ineens is het veel boeiender om te kijken. Manly speelt goed in het begin, maar in de tweede helft worddt duidelijk dat ze gaan verliezen. Jammer, want het had leuk geweest om dit stadje los te zien gaan! Nick heeft een flask met whisky meegenomen, wat de avond een stuk goedkoper maakt, omdat hij nu alleen maar cola hoeft te bestellen. Hij schenkt ze echter redelijk royaal in en moet na de wedstrijd buiten een luchtje scheppen. Ik blijf binnen met een paar meiden uit het hostel en we besluiten naar de bar boven te gaan, waar een reggae band speelt.

Jolien is het echter vrij snel zat, dus we gaan na een half uurtje weer weg. Nick zit nog buiten met Bas. We zitten nog even op het muurtje op de boulevard, als Nick aan me vraagt hoe ik de zee met de sterrenhemel er boven in één woord zou omschrijven.. ´Betoverend´. ´Neeeeeee, aan dat woord dacht ik ook!´

De volgende ochtend worden we om 09.50 wakker... en we moeten om 10.00 uitchecken. Shit. Nick rent naar beneden om te vragen of we kunnen verlengen, maar dat kan alleen als we een double room boeken voor twee nachten achtereen. We waren niet echt van plan twee nachten te boeken, maar we hebben ook geen zin om nu met de backpack op de rug naar Sydney te gaan en daar weer op zoek te moeten naar een hostel. Manly en het bunkhouse bevallen ons bovendien nog wel. Dus blijven we twee nachten extra, en eigenlijk is het ook best lekker om weer even een eigen kamer (en badkamer!) te hebben! We settelen ons in de kamer en gaan daarna Manly in om nog wat boodschapjes te doen en een beetje van het jazz festival mee te pakken. Wee lopen terug langs strand en vragen aan een groepje dat daar een beetje zit te chillen of we hun bal mogen lenen voor een potje beach volleybal. ´We can play with you if you like´. ´Uhm, we probably kinda really suck at this´. Nick en ik oefen eerst ff samen en het lijkt inderdaad nergens op. Daarna stelt de groep opnieuw voor om een potje te spelen, naar eigen zeggen omdat zij er ook niks van bakken. Dat blijkt gelukkig ook zo te zijn, waardoor ik me prima op mijn gemak voel bij elke bal die zes meter uit het veld schiet, onder het net door rolt, of niet eens twee meter vooruit vliegt. Nick begint er echter ´in te komen´ en vreet zich nu op elke keer als ik, of de 8 andere mensen in het veld, de bal niet goed raken. Ok, laten we er dan maar mee stoppen.
Het is alweer rond 17.00 als we terug zijn in het Bunkhouse, de dagen gaan echt snel voorbij hier. Nick gaat op zoek naar een auto op Gumtree, de Australische marktplaats, en vindt een commodore holden uit 1992 voor 1500 AUD. We bellen de jongen, die vertelt eigenlijk de auto al verkocht te hebben voor 1800 AUD en hem niet voor minder dan 2000 AUD aan ons wil verkopen. We twijfelen een beetje, maar maken toch voor de volgende ochtend een afspraak in Sydney om de auto te bekijken.

Daarna gaan uit eten bij the Steyne, want het is vandaag een half jaar geleden dat we elkaar hebben ontmoet en dat moet natuurlijk gevierd worden. Zes maanden... de laaste drie weken lijken wel drie maanden, zoveel hebben we al meegemaakt en gezien.

Als echte backpackers eten we bij the Steyne, omdat op maandagavond de deal twee maaltijden voor de prijs van één is en we dus steak kunnen eten voor 15 AUD. De wijntjes van 8 AUD per stuk (lees 5.60 euro) per stuk, maken het weer iets minder budgetverantwoordelijk..

De volgende ochtend gaan we de auto bekijken in het centrum van Sydney. Guille wacht daar ons op met de auto/zijn huis, want hij blijkt er in te wonen en het ding ligt stampvol. We kijken er wat in enzo, maar hebben allebei geen idee eigenlijk waar we op moeten letten. De avond ervoor hebben we met behulp van de lonely planet een lijstje gemaakt van dingen (profiel op de banden, kleur van de olie, geluid van de motor en de remmen etc.), maar we kunnen volgens mij niet goed verhullen hoe onwetend we zijn. Guille rijdt de auto naar een buitenwijk van Sydney (Nick besluit dat het niet zo heel handig is om al te gaan rijden in de stad, aangezien ze hier links rijden). We maken een afspraak bij een mechanic om de auto na te kijken, een beetje vreemde vent die me de hele tijd ´love´ noemt. Hij kan echter pas om 12.00, Nick moet om 13.30 werken. We spreken met Guille af dat we een andere mechanic (iemand die minder vreemd is) zoeken voor de volgende ochtend en hem dan bellen. Daarna gaat Nick snel weer richting Manly, want hij helpt vanmiddag Peter en Bas met verhuizen, ze hebben nl. ´een grote klus´. Ik ga de stad eens even verkennen, maar niet voordat ik een koffie heb gescoord. Alles is hier duur, maar ik weet dat de koffie bij de 7/11 (een supermartketen) maar 1 AUD is. Nick en ik zijn onderweg naar de ferry (Guille heeft ons ergens midden in de stad afgezet, waardoor we nog een behoorlijk eind moeten lopen), maar hier zie ik er geen een meer. Dus loop ik ongeveer een kwartier lang dezelfde route terug, om een 7/11 te vinden. Ondertussen bedenk ik hoe bizar het eigenlijk is, wat ik er nu voor over heb om 2 AUD, 1,40 euro, te besparen.

Ik lunch wat in een parkje en zoek daarna de oudste kerk van Sydney op. Daar blijkt net een bible study aan de gang te zijn, die mensen blijkbaar volgen in hun lunchpauze. Ik besluit er even bij te gaan zitten, maar doordat ik midden in het verhaal val is het moeilijk te volgen. Na de lezing word ik aangesproken door verschillende leden van de kerkgemeenschap, die me vriendelijk aanspreken en uitnodigen voor de dienst zondag a.s. Een van hen laat me zijn favoriete deel van de kerk zien, een van de eerste bijbels gedrukt in het Engels en geschonken aan Australie als dank voor hun hulp bij oorlogen overzees. Leuk om zo een inkijkje te krijgen in de kerkgemeenschap hier. Daarna vervolg ik mijn weg door Hyde Park, waar verschillende kunstprojecten tentoon staan, erg leuk! Verder ga ik langs de oudste kathedraal van de stad, de botanische tuin (gratis hier!), het Museum of Contemporary Art (ook gratis! als backpacker natuurlijk zeer belangrijk.. het was ook nog een mooi museum trouwens) en daarna the Rocks, het oudste gedeelte van de stad, wat ik eigenlijk nog het allervetste vind. Hier hebben de Europeanen zich voor het eerst gevestigd en dat is te zien aan de stijlen van de huizen, die een groot contrast vormen met de moderne skyscrapers die erboven uit steken.

Daarna willen mijn benen echt niet meer verder en het is ook al 18.30, dus neem ik maar eens de ferry terug om te kijken of Nick al klaar is met werken. Als ik terug ben in het hostel is hij er echter nog niet, lange dag voor die arme jongen! Twee jongens uit het hostel zijn net kangerooburger aan het eten, dat moet ik natuurlijk proeven! Het smaakt niet zo heel bijzonder, maar ik kan wel weer iets van mijn bucketlist afstrepen :D. Als de jongens terugkomen van het verhuizen, doodop, maar 180 AUD rijker (je kunt hier zo bizar veel geld verdienen, ze krijgen nu 20 AUD netto per uur), is Bas zijn budget even vergeten en kan hij alleen nog maar denken aan een burger bij McDonalds. Dus lopen we richting de Wharf van Manly en halen een family menu... 2 quarterpounders, twee cheeseburger, vier drankjes, 6 kipnuggetjes en een shitload patat. De mannen smullen ervan.

Nick vertelt dat Peter, de verhuizer voor wie hij nu werkt die tevens ook autodealer is, een auto heeft staan voor 3500 AUD, waar Peter in ieder geval erg enthousiast over is. Hij komt uit 1992 en heeft 70.000 km gelopen. Dat lijkt ons toch wel een beetje weinig en ik grap dat ie 'vast van een oud omaatje is geweest'. We spreken met Peter af om morgen de auto te bekijken en vergeten Guille en de gammele commodore van die ochtend. Ik vraag Nick nog of we Guille niet even moeten laten weten dat we geen interesse meer hebben, maar volgens Nick hoeft dat niet: 'backpackers code'.

Nick werkt de volgende ochtend een klein klusje van 8-10. We moeten om 10.00 uur het hostel uit zijn, dus ik doe mijn best om op tijd op te staan om alles op te ruimen en in te pakken. Dat lukt me echter niet zo en als 09.50 uur Nick enthousiast binnen komt rennen dat de auto voor de deur staat, ziet de kamer er nog steeds uit alsof er een bom ontploft is. 'We moeten 10.00 het hostel uit zijn, misschien moet ik eerst ff de boel leegruimen?' ' Ah joh.... kom eerst maar naar de auto kijken'.
Hij is top :D. Het is een Subara met een lange achterkant, wit, aan de zijkant zwart gespoten met daarop een soort Aboriganal schilderingen (volgens Peter, die geenszins op een Aboriganal lijkt, dus geen idee of hij ons in de maling neemt), met een tent op het dak! Dat vind ik geloof ik nog het vetst :D. We zijn enthousiast, maar Nick wil hem wel graag nog even door een mechanic na laten kijken.

Dan moeten we ineens als een malle de kamer nog opruimen en komt de manager vragen: 'Guys.. what time is it?!' 'Uhm.. 10.30?' 'Yes... and?' ' We are so sorry, somebody came to show us a car, we're leaving right now!' Gelukkkig zijn ze hier heel relaxed en wordt er dus niet heel moeilijk over gedaan. Als we 10.45 met ons hele hebben en houwen buiten staan, zijn we weer even dakloos. We hopen vanavond de auto te hebben, zodat we daar in kunnen slapen, maar dan moet er vandaag een mechanic beschikbaar zijn. We willen niet in het Bunkhouse bij boeken, want dat betekent dat we twee dagen moeten reserveren, terwijl we straks misschien een auto hebben om in te slapen. We bellen een aantal mechanics in de buurt, maar de meeste kunnen pas over twee dagen. Ai... Gelukkig treffen we er eentje die ons morgen kan helpen en dat blijkt met Peter ook te regelen. Top! Waar slapen we dan vanavond..? Eerst maar eten :D. Ik vind het wel tijd voor een victory lunch, aangezien we bijna een auto hebben (er is altijd wel een goede reden voor een victory lunch), dus gaan we ons te buiten aan chips, chocoladekoekjes, heerlijke broodjes met onion/cheese dip, een plaatselijke delicatesse in de vorm mvan een worst, aardappelsalade, fruitsalade, en uiteraard een biertje om het af te maken. Dat alles voor de niet geringe prijs van 37 AUD, maar daar gaan we niet lullig over doen. We peuzelen het lekker op op de boulevard (wat hier trouwens heel gebruikelijk is, om lunch te halen en dan op een mooi plekje buiten te eten) en bedenken wat onze volgende move gaat zijn. Ik moet nog even langs de huisarts hier (niks ernstigs hoor), terwijl Nick op zoek gaat naar een hostel voor vanavond. Hij regelt een dealtje bij boardriders hostel, in het centrum van Manly. We besluiten toch maar voor de zekerheid twee nachten te boeken, omdat alles nog geregeld moet worden met de auto. We krijgen een double room voor 70 AUD p.n. ipv 90 AUD p.n., dus dat heeft Nickje perfect geregeld.

Ondertussen krijgen we goed nieuws van Bas, die vandaag een proefdag heeft gewerkt bij een bedrijf en is aangenomen. Vanavond hebben we daarom een victory barbeque op het strand :D. We gaan een beetje op tijd, want Nick en Bas moeten allebei werken de volgende dag.. (ik niet, ik doe hier namelijk he-le-maal niks, behalve m heeeeeeel hard chillen, niet om jullie jaloers te maken natuurlijk..). BudgetBas heeft nu een baan en BaanBas vindt het niet erg om iets meer uit te geven, dus trakteert hij ons op heerlijke hamburgers en halen we een doos met 24 biertjes (want dat is goedkoper dan een sixpack ofzoiets?). Als we richting het strand lopen word ik angesproken door een jongen (ik loop overigens meestal alleen, ongeveer een meter of 4/5 achter de jongens, aangezien zij 1.93 en 1.96 zijn en hun stappen ongeveer 1.5 keer zo groot zijn als de mijne.. zou een leuke vraag zijn voor een wiskunde examen bedenk ik me nu. Ik krijg ook een beetje een stijve nek van het omhoog kijken tijdens gesprekken, die letterlijk van op hoog niveau zijn, maar figuurlijk toch net iets minder) die walvissen heeft gespot! :D:D:D Inderdaad zwemmen er drie walvissen ongeveer 800 m uit de kust denk ik. Ik kan ze niet zo heel goed zien, maar af en toe zie ik ze omhoog spuiten. Wowwwwiieee!! Boven Shelley Beach, waar we gaan barbequen, is een uitzichtspunt. Mijn tempo verhoogt ineens drastisch (de 1.5 stap per keer die Bas en Nick me voorliepen zijn nog nooit zo snel ingehaald), zodat de walvissen niet al verder weg gezwommen zijn als ik bij het uitzichtspunt aankom. De jongens kunnen het aanzicht van de dichte biertjes niet langer verdragen, dus terwijl zij alvast de barbeque opwarmen (er staan hier gewoon public barbeques op het strand en op andere plekken, echt heel tof!) en een koude rakker opentrekken, snel ik naar boven. En ja hoor, ze zijn er nog :D. Wat kicken! Ik kan ze met het blote oog niet heel goed zien, maar gelukkig kan ik met mijn camera helemaal op ze inzoomen. Zo blijf ik daar even staan om van die prachtige beesten te genieten.

En dan is het ook voor mij tijd om te helpen met het opmaken van de 24 biertjes. We barbequen bij een ondergaande zon en daarna met de lichtjes van Manly op de achtergrond. Wow... dit is echt genieten. Het strand wordt natuurlijk steeds meer verlaten en als het leeg is en het is al donker, ga ik even bij de vloedlijn liggen met mijn voetjes in het water en mijn blik op de sterren. Het is hier al zoo prachtig en we gaan nog zoveel meer moois zien, het is soms moeilijk te bevatten.
Er zitten rondom de barbeques een soort possoms, geen idee wat voor dieren het zijn, die redelijk tam zijn. Er loopt een vrouwtje met een kleintje op haar rug rond, die we eerder op de avond nog zachtaardig geaaid hebben. Bas heeft zijn deel van de biertjes echter bijna op en komt aanrennen met de baby possom in zijn hand: 'Kijk eens jongens, wat ik heb!' Ok, tijd om naar huis te gaan ;). De jongens hebben ook een deel van mijn biertjes op (blijkbaar drink ik niet snel genoeg?) en zijn redelijk van de kaart. Ik ben nog prima fit en het is pas 21.15, dus ik wieber Nick naar het hostel en ga zelf nog even naar de boatshed, de kroeg met live muziek waar we de vorige avond zijn geweest. Daar spelen een aantal Australische singer songwriters, leuk om wat van de Australiche muziek te horen, hoewel die niet veel verschilt van de Amerikaanse.

De volgende ochtend rolt Nick om 06.00 het bed uit om te gaan werken (arme, arme jongen, denk ik, terwijl ik me nog ff lekker omdraai) en sta ik ietsje later op, om het internetcafe in te duiken en mijn blogje te typen. Het is snel alweer 12.30, tijd om me naar het Bunkhouse te haasten, waar Peter, Nick en the mechanic al bezig zijn met de auto. Aangezien de mechanic ongeveer om de drie minuten 'beautiful' zegt, lijkt het ons dat de auto wel goed in elkaar zit ;). Als ik Peter vraag hoe het kan dat er maar 70.000 k (zo zeggen ze dat hier, vet he), op de auto zit, krijg ik dit als antwoord: 'It used to belong to an old woman, who was in a wheelchair'. Ok.. ik kan nog net aan mijn lach inhouden, echt van een oud omaatje geweest dus? Jaaaaa hoooorrrrr. Maar, Pete overlegt ons alle papieren van de auto, waaruit duidelijk blijkt dat hij Peter idd de tweede eigenaar is in 20 jaar en de auto elk jaar netjes een onderhoudsbeurt heeft gehad. Tsje, geloofwaardiger dan dit wordt het niet.

We hebben dus een auto!! :D:D Nu moet het geld nog geregeld worden, wat over moet komen uit Nederland en daar gaat dus nog een dagje overheen. Gelukkig hebben we nog een nachtje bijgeboekt in het hostel. Als de overboeking van het geld geregeld is, is het tijd om te gaan chillen op strand :D. Nou ja, chillen... het stikt hier echt van de vliegen op dit moment, er is een of andere plaag ofzo. Geen vliegen zoals in Nederland, die netjes de boodschap begrijpen als je ze wegtikt. Deze vliegen zijn opdringerig, gaan in je gezicht zitten en hebben er totaal geen boodschap aan als je duidelijk maakt dat je er niet van gediend bent. Echt heel relaxed is het dus niet.

Tegen een uurtje of 18.00 gaan we terug naar het hostel om even te chillen (en Nick moet een beetje uitrusten van het werken natuurlijk) en daarna gaan we boodschappen doen. Het is echt super chill dit hostel, want we zitten nu in het centrum, 2 minuten van het strand en 5 minuten van de winkel. Dat is wel een verschilletje met het Bunkhouse, waar vandaan het toch wel een minuutje of 15/20 lopen is. Als we terug lopen vanaf de wharf, waar de Aldi zit, zien we wat vrijwilligers staan met pinguins op hun jasje. What's up? Er blijken hier onder de pier twee pinguins een nestje te hebben en elke avond na zonsondergang komen ze terug van het vissen op zee. Vet :D. We bijven er een tijdje zitten wachten, maar er is weinig actie (en de zon is trouwens ook al een tijdje onder, dus ze zitten vast al lekker genesteld en komen vast niet meer het strand op), dus gaan we terug naar het hostel om te koken. Waarmee? Geen idee, we zijn nl. vergeten bestek te vragen bij het inchecken en het is inmiddels 21.30, dus de recept ie is al lang dicht. Hmm... als we boven komen in de keuken blijkt het hier een grote chaos, iedereen loopt de keuken in en uit en het is hier super druk. Heeeeeel anders dan het bunkhouse, waar het veel rustiger is. Er slingeren hier een aantal pannen rond, dus daar kunnen we er mooi een van gebruiken. We eten.. heel verrassend.. pasta. Terwijl we aan het koken zijn begint er achter ons iemand tegen ons te praten: 'Jullie zijn echt de eerste andere Nederlanders in twee maanden ofzo' . Nog zo'n verschil met het Bunkhouse, hier zitten echt alle nationaliteiten. Als we klaar zijn met koken staan we daar met ons pannetje... zonder bestek. En nu? Gelukkig heeft onze medeNederlander bestek in zijn locker, dat we mogen lenen. Ik eet met bestek en Nick met een spatel, uit het pannetje :D.

Daarna gaan we even in de common room chillen. Het is hier echt een teringherrie (excuse my french). De tv staat super hard, mensen hebben muziek aan staan, aan tafel zitten mensen luidruchtig bier te drinken en er wordt ergens in een hoek een potje pingpong gespeeld. Het is even omschakelen zeg maar. We pakken onze whiskey en baileys erbij en dompelen ons onder. Als ik een slokje neem uit mijn flask (nogmaals dank Elvira, ze worden heel goed gebruikt.. ;)) word ik aangesproken door een Nieuw Zeelander: ' Where are you from? Germany?' 'No, Holland'. 'That's so funny, I just had a discussion with my Dutch friend about the difference between Holland and the Netherlands! We're going to smoke on the roof top, are you coming?' Ik loop met hem mee het dakterras op, waar een hele groep gasten heel hard aan het blowen is. Haha, hoe anders is dit hostel dan het Bunkhouse.. Het zijn allemaal aardige gasten, hoewel ik soms moeite heb om het Brits/Schots te volgen (je denkt dat je Engels goed is...). Hoe meer stoned ze worden hoe meer het niveau natuurlijk ook daalt ;). Ik neem een slokje uit mijn flask als een nogal vervelende Canadese jongen vraagt of hij een slokje mag. Ik vind hem irritant en ook een beetje viezig (hij heeft zo'n vies baardje waarin ik me voorstel dat hij etensresten bewaart), dus ik zeg nee. Waarop hij vervolgens volledig los gaat, waarbij de woorden bitch en cunt meer dan eens langs komen. Gelukkig is de groep jongens om me heen zo lief om het meteen voor me op te nemen, waarop de Canadees niet gauw later de benen neemt. Ok, dat was wel even slikken.

De volgende ochtend moeten we weer voor 10.00 het hostel uit zijn en dit keer lukt het ons wonderbaarlijk genoeg om om 09.50 op de stoep te staan. Mischien heeft het iets te maken met het enthousiasme over de auto, die we misschien vandaag kunnen ophalen? We sjouwen ons hele booeltje richting de bank om daar te kijken of het geld al op de Australische rekening staat (en natuurlijk voor ons gratis bakje koffie :D, we drinken het geld dat we voor die rekening betalen er echt ruimschoots uit ;)). Terwijl we daar in het filliaal zitten met al onze tassen worden we lachend aangekeken en ik besef me dat het er ook wel grappig uit moet zien. Het geld staat er helaas nog niet op, dus zijn we nog steeds homeless. En nu? Ontbijtje maar? Dus zitten we midden in de winkelstraat (the Corso) ons ontbijtje te nuttigen, met onze tassen om ons heen. Tsja.. een volgende stap hebben we niet echt, want we moeten wachten tot het geld er is. Duimen maar dat dat vandaag gebeurt! Nick's telefoon is leeg, wat niet handig is, omdat hij Peter moet bellen als we de auto kunnen overdragen. Ik ben echter de dag daarvoor member geworden bij een internetshop (gratis natuurlijk he --> backpacker) en heb nog twee uur internet staan. Mooi, kan Nick mooi zijn telefoon aan de computer opladen. Dus slepen we ons hele boeltje daarheen en nestelen ons achter een computer. Het geld staat erop!!!!
Dat betekent dat we vandaag aan een heel nieuw/ander avontuur gaan beginnen.. :D

Snel meer daarover!