Whitsundays Fundays

We krijgen allemaal een stingersuit voor de zeiltrip, want tussen nov-mrt zitten hier 'stingers' in het water, oftwel gemeen stekende kwallen. De pakken worden een beetje improvisorisch aangemeten, zo van: ik houd hem even voor je en als ie ongeveer wel je lichaam omvat zal het wel goed zijn. Hopen maar dus, dat ie goed zit. Als iedereen zijn pak heeft gekregen is het tijd voor de speech van de schipper: 'Okay guys, two things. First: this is not a party boat. If your agent sold you this as a party boat, he was lying. It's a sailing boat and we don't appreciate it if you drink to much or make to much noise. Okay, guys? Two: it will not be comfortable. Again, guys, it's an old racing boat and it's made to go fast, not for comfort. Okay guys? Now, it will be wet on deck today, so you better put on your stingersuits right now, guys'. Nou.... we hebben er zin an :p. Ik ben vrolijker toegesproken aan het begin van trips zeg maar.

Maar goed, we heisen ons aan dek, leveren onze schoenen in (no shoes on board!) en zoeken een bunkbed uit voor de komende twee nachten. Spullen neergooien, bikini en stingersuit aan en dan hup terug aan dek, want we willen het zeilen natuurlijk meemaken. Alleen zeilen we niet.. laat uitgevaren en te veel wind enzo? In ieder geval varen we op de motor naar onze eerste slaapplek. In het begin is het nog wel leuk hoor, die ruwe zee enzo en de golven die over de boot slaan.. maar dan wordt het toch wel.. uh ja, koud zeg maar. Nick heeft zijn liter fles gin-tonic inmiddels op en heeft nergens last van, dus die kan me mooi warm houden. We kletsen wat met een Engels stel, die met een campervan onderweg zijn. Die hebben welgeteld een kangaroo gezien onderweg. En verder? Ja.. alles in de dierentuin eigenlijk. Ik weet niet wat het is, maar blijkbaar hebben wij veel meer geluk dan anderen. Als we zo aan het opnoemen zijn wat we allemaal hebben gezien, blijven we bezig: kangaroos, wallabies, slangen, spinnen, platypus, koala's (nou ja, EEN koala), walvissen, dolfijnen, een lynx (langs de weg!).. we kunnen nog wel ff doorgaan.

Als we aangekomen zijn bij onze slaapplek ligt de boot gelukkig in de luwte en is het gestopt met regenen, wat het geheel een stuk aangenamer maakt. Nick is ondertussen redelijk van de kaart, dus die is weinig meer waard. We krijgen eerst nog een klein preekje van de schipper, zijn stemming lijkt gelukkig een beetje opgeklaard en we krijgen te horen dat het toch best wel gezellig mag zijn ook hoor, op de boot. Fijn ;). Er wordt ons op het hart gedrukt geen afval over boord te gooien, want: dan gaan de vissen dood, en dan gaan de schildpadden door, dan gaan de dolfijnen dood en daardoor de walvissen en dan komt Australie in oorlog met Japan, allemaal onze schuld. Verder krijgen we nog wat info over het Great Barrier Reef en daarna mogen we eindelijk eten opscheppen. Het eten is lekkerder dan ik had verwacht! De dames mogen eerst opscheppen, wijs natuurlijk :). Pasta bolognese met knoflookbrood, ik zeg, genieten. Na het eten en afwassen is het inmiddels alweer 20.30 (zoooo, denken jullie, dat is laat!) en dus bijna bedtijd. Nick en ik bekijken de sterrenhemel nog even, want die zou hier magisch moeten zijn. Hmm... tsja, hij is wel mooi, maar ja, we hebben hem wel mooier gezien. We zijn verwend geraakt ;).

De volgende ochtend gaat om 05.15 de motor aan om naar onze eerste stop te varen, dus om 05.30 zijn we op dek. De zee is nog redelijjk ruw, maar het zonnetje schijnt. We staan alweer voor op de boot, midden in de actie ;). Om 07.15 moeten we ons van de voorkant van de boot terugwerken naar het midden voor het ontbijt en dat blijkt nogal een uitdaging, dus ik schuif gewoon op mijn kont over de boot. Het ontbijten zelf blijkt ook een uitdaging. Blijkbaar vonden ze het wel een goed idee om cornflakes te serveren.. met melk.. in een kommetje. Stel je even voor dat je op een schommelende boot zit, met windvlagen, en een kommetje cornflakes met melk.. = geen goede combinatie. Ik ben nog niet gaan zitten of ik krijg een melkdouche van de Schandinavische naast me. Ze haalt benedendeks een wc rol om de melk van me af te halen, onder andere uit mijn haar. Compleet nutteloos natuurlijk :D, maar wel lief. Ik trakteer op mijn beurt mijn buren op mijn hap melk.

De eerste stop is Whitehaven Beach, een van de mooiste stranden van de wereld als het goed is. Daar aangekomen blijkt het inderdaad wel mooi enzo.. maar ja, het water staat best wel hoog, dus het strand is best wel kort. En het zand is wel heel mooi enzo, maar het waait en daardoor ligt er allemaal rotzooi op het strand, takjes enzo. Shit he.. we zijn echt TE verwend geraakt na ons eigen eiland!

Ritchie, onze tourguide/deck hand, heeft ons verteld over een 'secret lookout': 20 stappen rechts het strand op en dan 20 stappen naar boven. Daar hangt als het goed is een hangmat en is het uitzicht 'stunning'. Het paadje is inderdaad vrij lastig te spotten, maar we vinden het. Als we boven komen ligt er een 'Dutchie' in het net, die werkt op een andere boot, die ons verbaasd aankijkt: 'How did you find this spot?' 'Ritchie told us'. Dan komt zijn schipper toevallig ook net naar boven lopen: 'Ritchie told them about this spot!'

Rond het strand kunnen we wel zwemmen, maar alleen met onze stingersuit aan. Er zitten hier ook heel veel stingrays, dus we moeten 'shuffelend' lopen. Zo kunnen de rays voelen dat je eraan komt, in plaats van dat je erop gaat staan. Dat ben ik natuurlijk tegen de tijd dat we het water ingaan allang alweer vergeten, dus ik stamp vrolijk rond, tot Nick roept: 'Stingrays!' en ik me ineens bedenk dat ik inderdaad misschien een beetje beter moet oppassen ;). Het stikt er echt van, op een gegeven moment worden we omringd door een stuk of 8 stingrays, die we achtervolgen terwijl ze van ons wegzwemmen. 'Uh Nick, straks zijn ze het zat, worden ze boos en besluiten ze om te draaien'. 'Uh ja, deze hebben Steve Irwin vermoord toch?' Nou ja, niet echt, maar het lijkt me toch niet zo slim.

Er moeten hier ook kleine haaien zitten, want die worden hier geboren en blijven in dit water tot ze groot genoeg zijn om de 'big blue' in te gaan. Die zou ik niet zo eng vinden om tegen te komen, maar helaas zwemmen ze niet om ons heen. We klimmen een rots op, op een hoek van het eiland. Ik heb nog niet gezegd: 'Hier zou ik er wel een langs willen zien zwemmen' of prompt zwemt er een langs. Best een grote ook nog, misschien wel 1.5 meter. We kunnen hem een meter of 100 volgen, want hij zwemt aan de oppervlakte. Kicken :D.

Nadat we Whitehaven Beach verlaten hebben varen we door naar de eerste snorkelspot, dus ik besluit mijn lenzen in te gaan doen.. Op een varende boot, in een klein toitlethokje.. Uitdaging ;). We hebben in Airlie Beach nieuwe zonnebrillen gekocht, met gepolariseerde glazen. Wat een uitvinding! Het water lijkt blauwer, het groen lijkt groener en de wolken lijken witter. De whitsundays zijn al mooi, maar deze bril maakt het nog net iets mooier ;).

De rest van de dag bezoeken we verschillende snorkelplekken, super vet. Een daarvan is 'Blue Pearl' en is twee jaar geleden verkozen tot beste snorkel spot door National Geographic. Het is inderdaad geweldig, het koraal is geweldig mooi, ik zie weet ik het hoeveel vissen, waaronder een van wel een meter in lengte, en een stingray. We zwemmen met een schildpad en Ritchie vertelt ons over 'Elvis', een humphead wrasse. Een gigantische, maar vriendelijke, vis, die altijd naar de boot komt als Ritch hem voert, samen met zijn harem. Als Ritchie begint te voeren vanaf zijn motorbootje en wij met zijn allen daar om hen zwemmen op zoek naar Elvis, begrijp ik een beetje hoe die vissen in een school zich moeten voelen ;). Ik denk dat ik ff een ander plekje ga zoeken...

We leggen de boot in de laatste baai waar we gesnorkeld hebben en bekijken daar de prachtige zonsondergang, terwijl er gigantische moonfish en trevallies rond de boot zwemmen. 's Avonds is het tijd voor een drankje, ik zit gezellig met een Nederlands en een Duits meisje te kletsen. Het Duitse meisje durft niks te drinken, omdat ze bang is dat ze tipsy wordt en overboord valt ofzo. Ah joh, zeg ik, 'if you fall overboard, I'll save you out of the water and she knows how to do CPR, you'll be fine'. Ok, nou, dan neemt ze wel een beetje goon. Shit denk ik.. ik geloof niet dat ik haar met mijn A-diplomaatje uit het water ga redden.. Gelukkig hebben we 6 Deense lifeguards aan boord (waarvan 4 chicks en die zijn echt niet normaal gespierd!), die springen vas wel in ;). Gaat trouwens prima hoor, niemand overboord.

Ik heb een beetje moeite met slapen en lig om 02.00 nog steeds wakker, dus ik besluit maar sterren te gaan kijken op het dek. Best vet, de hele boot slaapt en ook de boten om ons heen zijn helemaal stil, dus het is even of ik het reef voor mezelf heb :). Ik wacht op die ene vallende ster zodat ik mijn wens kan doen en die valt geweldig mooi recht in mijn blikveld. Zo, ik kan weer naar bed :).

De volgende ochtend bezoeken we nog twee snorkelplekken, waar ik eindelijk Nemo eens spot. Ik ben helemaal blij, want ik ben de kinderen van m'n zus steeds aan het vertellen dat ik alle dieren uit Nemo heb gezien.. Ik heb alleen Nemo nog niet gezien. Check, kan van m'n lijstje.

Daarna is het alweer tijd om terug te varen richting Airlie Beach. We kunnen eindelijk eens zeilen, want gisteren was het zeil kapot en kon het niet, maar Ritchie heeft het gefixt. Toen er nog geracet werd met deze boot was er 21 man crew nodig om dit ding te laten varen en nu zijn er dus ook 12 mensen nodig om dit ding aan het zeilen te krijgen. Vet om naar te kijken hoor en best ingewikkeld ook, met heel veel touw dat overal vastgemaakt moet worden.. ik snap er niks van in ieder geval. De boot heeft nu twee kanten 'high side' en 'suicide'. Leuk dat we het laatste stuk toch nog kunnen zeilen! Wel jammer dat wel zo snel gaan, voor we het weten zijn we terug in de haven.. Dat ging best snel voorbij!

We gaan terug naar onze oude vertrouwde camping en zijn allebei redelijk moe van de trip, dus we gaan lekker chillen bij het zwembad, na een heerlijke douche na twee dagen op het water. 's Avonds is de 'afterparty' in het dorp. We moeten best een stuk lopen van de camping naar het centrum, maar vinden een kinderwagen bij de vuilnisbak, die nog prima lijkt te werken. Nick duwt me de hele weg ;). Als we in het centrum aankomen, loopt er een jongen langs: 'That's the best babe I've seen in a long time!'. Haha, geniaal natuurlijk.

Ritchie heeft ons beloofd dat we in de bar waar de afterparty is een gratis pizza krijgen bij ons drankje, maar dat blijkt een halve te zijn, dus we halen ook nog maar wat doner kabab aan de overkant van de straat. Het is best gezellig met de groep, maar de bar is echt uitgestorven. We waren er om 19.30 en om 21.00 heeft Nick, de oude man, het eigenlijk al gezien: 'Kunnen we terug gaan naar de camping en gaan slapen?' Ik vind het heerlijk om weer ff uit te zijn en heb geen zin om alleen terug te lopen naar de camping, maar gelukkig kan ik Nick overhalen om nog even te blijven. We bezoeken nog twee andere bars, maar het is dinsdagavond en overal behoorlijk uitgestorven helaas. Om 23.00 nemen we afscheid van de groep en gaan terug naar de camping.

De volgende dag genieten we nog even van de camping. Terwijl ik onder een van de mangobomen mijn blog aan het schrijven ben, vallen er een stukjes mangovel op me en om me heen. Ik kijk op en zie een kakatoe hoog boven in de boom een mango oppeuzelen. Dit gebeurt ook alleen hier, heerlijk! :) Eind van de middag rijden we door richting Cape Upstart, een nationaal park die ik op de kaart heb gespot, maar nergens info over heb kunnen vinden. We voeren het in op de GPS, maar het blijkt verder dan verwacht, dus met zonsondergang besluiten we langs de weg te kamperen. Je hebt hier geniale plekken 'reststops'. Langs lange routes zijn er gratis kampeerplekken, met in ieder geval toiletten en soms douches, om te zorgen dat je niet te lang doorrijdt. Wel langs de weg dus, maar er is vrij weinig verkeer, dus daar heb je niet zo'n last van. 'Wow, daar komt echt een leipe roadtrain!', zegt Nick.. Hij is inderdaad 'leip lang'.. het is namelijk gewoon een echte trein ;).

We blijken echter al bij de afslag naar Cape Upstart te staan, de GPS heeft ons een beetje in de war gebracht ;). Daardoor rijden we de volgende ochtend eerst te ver de weg weer op, rijden terug en nemen dan alsnog de afslag waarbij we gekampeerd hebben. Zonde van de benzine natuurlijk. Terwijl we die weg oprijden, passeren we een boer, die hoofdschuddend ons begroet. 'Uh Nick, als een boer je hoofdschuddend begroet, is het meestal geen goed teken'. Dat blijkt, want het hek richting het park blijkt dicht te zijn en je mag er sowieso niet met de auto in. Oh.. Nick: 'Wat stond erover in de Lonely Planet dan?' 'Uh niks, ik dacht gewoon dat het wel leuk zou zijn'. Niet zo handig natuurlijk, maar we zijn het wel eens dat als we ons alleen maar aan de gebaande paden zouden houden, we ook niks zouden meemaken!

Dus, weer terug richting dezelfde weg en verder richting Townsville, ook nog een behoorlijk stuk rijden. We stoppen bij een winkeltje langs de weg, waar ze gratis koffie verschaffen. De winkelier vertelt ons dat ze daarmee zijn begonnen, omdat er zoveel ongelukken gebeuren op deze route, omdat hij zo saai is. Je rijdt hier echt hele lange, rechte stukken niks, dus ik kan het me wel voorstellen. We voelen ons wel echte Hollanders als we onze koffie wegtikken, zonder iets anders in de winkel te kopen. Ondertussen pak ik er ook nog een krantje bij uit de winkel en als ik hem terug leg lees ik op de plank 'When you read it, you buy it'. Oeps. Doe ik niet natuurlijk :p.

Townsville blijkt een leuk stadje, met veel authentieke 19-eeuwse Victoriaanse gebouwen. We gaan eerst naar het infocentrum en gaan dan richting de camping. Ik heb behoorlijk keelpijn en hoofdpijn, dus ik duik na een ibuprofennetje ingenomen te hebben even de tent in voor een dutje. Daarna ben ik genoeg opgeknapt om even het centrum in te gaan. Net na zonsondergang rijden we drie km naar boven, naar het uitzichtspunt boven de stad, op een grote rots. Er zijn hier super veel mensen de berg aan het op- en aflopen.. Die Ozzies zijn helemaal gek ;). Boven is het uitzicht echt geweldig mooi, eerst nog met de kleuren van de ondergaande zon en daarna met alle lichtjes van de stad. We kunnen over het water heenkijken richting een paar eilanden, maar ook over de stad en een stukje het bebergde binnenland in.

's Nachts op de camping word ik wakker van een enorme jeukaanval.. en nog een.. holy shit wat is dit?! Het voelt hetzelfde als bij Cape Hillsborough en ik doe geen oog dicht de hele nacht. De volgende ochtend word ik helemaal onder de rode plekjes wakker.. Het jeukt als een malle, geen prettig gevoel. We zouden vandaag misschien naar Magnetic Island gaan, maar daar heb ik geen zin na zo'n nacht, dus we besluiten naar het aquarium in de stad te gaan.

Eerst weet ik niet of zo'n echte touristische attractie wel leuk is, maar het blijkt echt heel tof te zijn. Eerst is er een 'dive show', waarbij een duiker in het aquarium iets vertelt over de vissen die in het aquarium te zien zijn. Er zwemmen veel vissen rond die wij ook met het snorkelen hebben gezien en ook een paar haaien, die we met snorkelen gelukkig niet hebben gezien :). Nemo en Dory zijn ook van de partij, en ik ben blij eindelijk Dory ook te hebben gezien, want dat is er weer eentje uit Finding Nemo die ik kan afkruisen ;).

's Middags wil ik wat gaan shoppen en Nick gaat morrend mee.. 'Je hoeft niet mee hoor Nick'. 'Laat mij gewoon ff lekker chagrijnig doen'. Ok.. ik ben de eerste winkel nog niet in, of ik ben hem al kwijt. Op straat is ie ook niet meer te vinden, dus ik ga maar gewoon shoppen en dan ontmoeten we elkaar vast wel weer ergens. Lekker hoor, weer ff shoppen :D. Na een uurtje ofzo ben ik terug bij de auto, geen Nick.. Waar zit die dude? Ik nestel me maar op een bankje in de buurt van de auto en zie Nick na ongeveer een uur aan komen sjokken. 'Waar zat jij dan?!' 'Op jou gewacht, jij was ineens weg!' Het leven zonder mobiele telefoon is heus niet zo makkelijk ;).

Daarna gaan we terug naar de camping, waar we gezellig samen eten met een Engels stel, dat van Cairns naar Brisbane aan het rijden is, 'want NSW is toch minder mooi toch?' 'Uhm, nou....' Nick en ik zijn het toch wel eens dat we NSW misschien wel fijner vonden. Minder vervelende zandvliegen, steekvliegen, stingers (stekende kwallen), krokodillen, slangen... Het leven is hier toch net iets minder relaxed dan het in NSW was. Niet dat ik iets te klagen heb haha.

Behalve dan nog heel even over dat ik de volgende nacht weer geen oog dicht doe, want ik ben NOG meer gestoken en zit echt HELEMAAL onder de rode plekken van de #$@@!!# sandflies. Ik word HELEMAAL gek.

De volgende ochtend heb ik dus weer geen zin om naar Magnetic Island te gaan, en bovendien kost het ook weer wat en hebben we al best veel mooie eilanden en stranden gezien, dus rijden we verder richting Paluma Range NP.

Heel mooi hoor, maar ook bezaaid met rednecks en steekvliegen.. meer daarover later :).